Vandaag was ik een mevrouw. Dat was gek. Vandaag zat ik terug op de middelbareschoolbanken. Dat was haast nog gekker. En wennen, al overheerste het good-to-be-back-gevoel. Het was niet mijn school, niet mijn gangen, het waren niet mijn leerkrachten. Maar 't was toch fijn om terug te zijn. Terug door de gangen dwalen na het belsignaal, terug die vinger in de lucht willen laten schieten en de drang voelen om het goede antwoord te geven, terug ongemakkelijke stoelen en bekrabbelde tafeltjes, terug afgeleid worden door wat zich buiten achter het venster afspeelt...
Terug, en toch ook weer een stapje verder. Want binnenkort (binnen veel te kort) wordt het wel een beetje mijn school. En word ik helemaal een mevrouw. Zo eentje die voor de klas staat en gepassioneerd vertelt over Karel ende Elegast. Of spelling. Of dat-ene-boek-dat-we-moesten-lezen. Zo eentje die boterhammetjes eet in de lerarenkamer en testen verbetert. Zo eentje die met een verwijtende blik gsm's in beslag neemt en babbelaars naar buiten stuurt. Een mevrouw. Zo eentje die de eerste keren vast met de bibber in de benen de klas te woord staat, zo eentje die uren en uren tijd in haar lesvoorbereidingen moet (en wil) steken, zo eentje die nog veel fouten gaat maken en daaruit gaat leren. Een mevrouwstudent, steeds minder student, meer mevrouw.
Vandaag was ik een mevrouw. Of toch alvast een beetje.
To be continued, for sure!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten