Fin d'examen

Eerst kwijnde ik nog wat weg. Iedereen leek examenvrij, terwijl achter mijn bureautje nog hard gezwoegd werd. Mijn hoofd zat al in de zomer, de boeken voor mijn neus deden het tegendeel vermoeden. Gelukkig kwam ie toch snel, die laatste. En hij ging tranen-met-tuiten-slecht. Ik had 't thans goed geleerd. Graag ook - 't was interessant. Bij het lezen van de vragen en de afwezigheid van rinkelende belletjes zag in mijn zomerplannen (PP13, Krinkel, chirochirochiro,...) langzaam vervagen, samen met de antwoorden. 't Was mondeling dan nog. Ik moet er hulpelozer dan ooit bijgezeten hebben maar wist ergens nog wel antwoorden terug te ketsen in het vragenvuur waaraan ik onderworpen werd. Hij had vast medelijden met me - genoeg voor een tien, zo bleek later. En hoewel dat nauwelijks een troost was zat 't er na wat een eeuw leek eindelijk op. Het knopje in m'n hoofd ging om: VAKANTIE-IE!

Tijd voor roadtripjes en eindelijk nog eens wat chiro. Roadtripjes naar pretparken nog wel. Onder de indruk was ik niet van Moviepark, een heerlijke dag was het wel. Even uitwaaien (heel letterlijk te nemen), examenzorgen vergeten (bengelend op zo'n 60m boven de grond vlak voor een vrije val heb je wel wat anders aan je hoofd), nieuwe achtbanen testen, grenzen verleggen (bengelen op 60m - het motto "ik ga overal in ook al ben ik een beetje bang" is nog steeds intact), zalig bijkletsen, vogelvrij vliegen in de stoeltjescarrousel (stiekem toch nog steeds mijn favoriete attractie), strategieën bedenken om nattigheid in de boomstammetjes te vermijden (er kwam er al genoeg uit de lucht), voor sluitingstijd nog snel in die attractie (en die en die en die), zotte Duitsers spotten,... Meer had ik niet nodig. 't Was genieten eerste klas aka de vakantie inzetten in stijl!