woensdag 10 juli 2013

Festivalitis (1)

De naam kon ik eerst niet goed onthouden. Na Fir Bolg heeft nu eenmaal teveel medeklinkers op onverwachte plaatsen. Ook de artiesten op het podium hadden het daar moeilijk mee. Creatief gebruik van de festivalnaam was eerder regel dan uitzondering. Het was er daarom niet minder geweldig. In 'n impuls beslisten E. en ik om eens een kijkje te gaan nemen op het folkfestival. Veel kon er niet misgaan. Een zomerse vrijdagavond, folkmuziek en De Nieuwe Snaar als headliner. Kleinschalig, dat wel, maar daarom ook des te gezelliger.

Nieuwkomer Isda wist af en toe te verrassen maar was niet de grote ontdekking van de avond. Hoewel ik onder de indruk was van de elektrische contrabas, kwamen uit zijn kleine broertje nog net iets te weinig folkdeuntjes naar mijn goesting. Leadzanger en violist is dan ook niet meteen de meest ideale combinatie als je 't mij vraagt.  

The Ghent Violin Project was meer mijn ding. Vier violen op het podium, een leuke energie, grappige bindteksten en op en top folk. Stilstaan bij de up-tempo's was echt geen optie, stil worden bij de prachtig rustige nummers dan weer een must. Hun zangeres had in dat laatste een groot aandeel - in één woord: wauw! Toch was ik stiekem aan het wachten op De Nieuwe Snaar, die ik (helaas) nog nooit aan het werk zag.

En wat werd mijn wachten beloond! Ze knalden van het podium, bij momenten letterlijk. De violist hees zichzelf in doeken voor een heuse circusact, om even later al vuurspuwend in een betonmolen te kruipen. Ik stond als een klein kind met open mond te kijken. Dit was show in de meest gevarieerde betekenis van het woord. De muziek stelde nooit teleur, het entertainment op en langs het podium evenmin. Ik werd bij elke minuut van het optreden meer fan. De verrassing van de avond verscheen op podium in de gedaante van Nele Paelinck - mijn favoriete ex-school-is-cool-er. Zij wist een einde te brengen aan de leuze "geen vrouwen in de groep" en speelde, zong en danste samen met de mannen de pannen van het dak. Voeg daarbij nog een heerlijk eindeloze bissessie en een publiek dat uit z'n dak gaat en het plaatje is compleet. Ik weet het nu wel zeker: ik moét aan kaartjes voor de afscheidstournee van De Nieuwe Snaar zien te geraken!

Afsluiten deden we met een paar boombaldansjes gebracht door Peut-être demain. De Jigg's, Polka's en Mazurka's zweefden nog dagen door mijn hoofd - en kropen in mijn vingers en viool. Een herinnering aan een heerlijke avond in heerlijk gezelschap. Pak dat we volgend jaar drie dagen gaan!


1 opmerking: