"Je schrijft bovengemiddeld goed, Lotte," zei hij. "Je Nederlands is opmerkelijk helder en je teksten zijn gestructureerd," zei hij. "Ik heb je scriptie met plezier gelezen", zij hij. Ik glunderde wat - probeerde dat inwendig te doen, al zal dat een vergeefse poging geweest zijn - en luisterde vaag naar de afspraken voor volgend jaar.
Uren had ik erover gepiekerd. Ik ging dat nooit kunnen, ging nooit dat bachelordiploma halen. En dan lag ie er plots. 18.000 woorden zwoegend en zwetend uit m'n vingers en hoofd gevloeid. En ik diende 'm netjes een week voor de deadline in. In eerste zit.
En hij zij dat ie 'm goed vond. Dat ie graag verder wilde voor de masterthesis en dat ie 't zag zitten - "je hebt nu genoeg maturiteit om dit thema uit te werken, ik ben er zeker van dat je 't goed gaat doen". De scriptiepunten mocht ie niet verklappen - die kwamen eindeloos later online - maar voor mij deden ze er al niet meer toe.
Bovengemiddeld goed, onthield ik en ik danste bijna buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten