Over prinsessen en zo

Wat was het allemaal spannend voor hen. Zo'n nachtje op de chiro blijven slapen... Vijfentwintig kleine en iets minder kleine hartjes in prinsessenjurkjes kwamen zaterdag vol enthousiasme hun bedje installeren. Een zweem van opgewonden verwachting en toch een beetje bang sierde het lokaal. Een leger aan knuffelbeesten uitstallen, bedje naast dat van de vriendinnetjes en nog een laatste afscheidskus. Dag mama, dag papa. Tijd voor een prinsessenweekend!

Ik was alweer vergeten hoe vermoeiend chiroweekendjes bij de speelclub zijn. Van veters knopen ("ik heb al drie keer zelf geprobeerd"), spaghetti snijden ("nog ietsjes kleiner alsjeblieft") en koffers doorzoeken ("ik vind mijn .... - in te vullen met random voorwerp uit de koffer - niet") tot wakker met de zon (half zes!), traantjes troosten ("ik weet wel wat jij hebt: heimwee, da's als je je mama mist, maar daar heb ik geen last van hoor") en toch nog maar eens nadrogen bij de afwas. Van wie nu niet zwijgt haal ik uit zijn bed tot vergeet niet achter je oren te wassen. Maar gelukkig ook van ik wist niet dat ik dat kon en steeds wat groter worden. Van nieuwe dingen ontdekken (nee, we douchen niet op weekend), grenzen verleggen ("wassen in een kom is écht leuk") en zó chiro ("mogen we ons écht helemaal vol bloem hangen?")

Ik was ook alweer vergeten hoe geweldig chiroweekendjes bij de speelclub zijn. Hoe wonderlijk fijn het is met hen een weekend lang in fantasie te duiken. Samen de Wolkenprins helpen om zijn prinses Schaterlach weer aan het lachen te brengen, leren vliegen met de gezanten van die wolkenprins, toverdrankjes brouwen met lachballensap, anti-mopperkoekjes, en fijngesnipperde moppenboekjes, feest vieren in het kasteel van de Wolkenprins met haha-koekjes en lachende limonade,... Zoveel onvergetelijke avonturen! En dan even stilvallen bij dat mooie verhaaltje, gezellig op een hoopje film kijken ("Eikebah! De prins en de prinses kussen!" - algemene hilariteit bij de leiding en welgemeende afkeer bij de kids) en genieten van zelfgemaakte popcorn en wat chips.

't Was weer veel te snel tijd om naar huis te gaan. Tijd om afscheid te nemen van die geweldige kids (alhoewel... tot volgende week, lieve speelclubbers). Tijd om nog snel samen met speelclubheld Rupsje Ribbel te vertellen wat je van het weekend vond ("Ik vond alles superleuk en vooral dat alle leidsters er waren, want als er eentje ziek was dan was ik heel verdrietig geweest" - gesmolten hart!). Tijd om de ouders gerust te stellen ("ja hoor, je dochter heeft het geweldig gedaan dit weekend"). Tijd om met het laatste restje energie de laatste rommeltjes op te ruimen. Tijd om stil te vallen en te denken: ik wou dat het al bivak was. En dat ik altijd een kroontje mocht dragen.