Dat was ik. O, wat was ik dat. Met veel nieuwsgierigheid en het vooruitzicht van vergeten herinneringen verkende ik een stukje lang verloren zelf. Vond mijn taalschrift terug ("Lotte, geschrift verzorgen"), mijn rekenmapjes ("extra oefeningetjes voor als je klaar bent"), spreekbeurtnotities ("De kikker en de vijver", "de doedelzak", "chiro",..). Ik stootte op een stapel volgekribbelde kladschriftjes (je suis, tu es, il/elle est,...) en las zelfs een paar rapporten door (schattig en lichtjes egostrelend, die commentaren van de juf).
Tot, wonder boven wonder: wat geschrijf! De schat-van-de-dag: een schriftje vol kladversies van opstellen (ik denk er nu maar bij: "Lotte, geschrift verzorgen"), een lijstje met van-buiten-te-leren-versjes en ook: mijn eigen creatuurtjes! Hooguit tien was ik, toen ik verlangend schreef (en tekende) over wolken vol boeken en dromen. Dat leek me wel fijn en verwarrend en verwonderend voor een blogje. En schattig. Bij deze.
Ik droom van de wolken
Ik droom van een wolkenhuis
Ik droom van boeken
Dan voel ik me helemaal thuis
Maar wie neemt me mee
Naar mijn droomhuis
Wie neemt me mee naar mijn huis over zee?
Dan voel ik me helemaal thuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten