Zij was een beren-elfje. Dat ik dat natuurlijk kon zien, antwoordde ik. Ze wilde liever een gewoon elfje zijn, maar mocht van Bomma de deur niet uit zonder jas. Dat dat misschien maar best was, bij deze temperaturen probeerde ik de bezorgdheden wat goed te praten. Zij kon ook een prinses worden, blonk ze van gepaste trots. Je moest alleen maar de vleugels van haar pakje wegnemen - en natuurlijk die jas uittrekken. Berenprinses, daar trok ze de lijn.
"Ik heb net geen taart gegeten zodat er meer plaats is voor snoepjes in mijn buik." 't Is een slimmeke - maar dat wist ik al langer. "We hebben toch een grote zak bij he?" Even paniek. Gelukkig was ik voorbereid naar de stoet getrokken. "Vang jij met je lange arme de hoge snoepjes? Dan zoek ik op de grond." Heerlijk. Taakverdeling. Teamwork.
Snoepje hier, popcorn daar... het luid bonkend carnavalsgebeuren doet me eigenlijk weinig, maar één blik op die tevreden knuffelige carnavalssnoet, en mijn dag is weer helemaal goed!
Jammer dat ik er niet bij was; ben net terug van een feestje. En ja hoor, Katelijne was een prachtige BEREN-ELF of moet ik zeggen beren-prinses?
BeantwoordenVerwijderen(dit berichtje is ook van papa)