Tijd van het jaar

Het is weer die tijd van het jaar.

Nee, niet die van goed voor(in)genomenheid. Daar doe ik al jaren niet aan mee. Die tijd van honderden ideeën. Van he, als ik dit eens... en oh! ik kan misschien... Die tijd van creatieve uitspattingen, van kriebelende vingers, van zoveel zin om te barsten. Die tijd van ja! nu!

Die tijd van eigenlijk geen tijd.

Van steek je creativiteit maar in het kleurenschema waarmee je je cursus markeert. Die tijd van creatieve woorden horen in een paper. Wetenschappelijk, liefst. Met veel statistische significantie. Die tijd van pyjama tot de middag, handen in het haar en binnesmonds of luidkeels (sorry kotgenoten) gevloek. Die tijd van bleh en bah en nog een pagina.

Die tijd van ga eens aan het het werk.

Van duik nu in dat boek, steek het in je hoofd. Die tijd van warriger dan anders, maar het mag. Van cornflakeslunch, en enkel groenten eten in de resto. Die tijd van tweeuurtjes, drieuurtjes, vieruurtjes of even naar de bib. Als er maar pauze is. Die tijd van bye bye bioritme, welkom ochtendhumeur en nog een pagina.

Die tijd van bijna lesvrije week.

Maar ook van ik doe lekker toch wat ik wil. Van ik schrijf ideetjes op post-its en behang de muur. Die tijd van lijstjes, voor als ik weer tijd heb. Van dwalingen van gedachten, van feestjes in mijn hoofd. Die tijd van zonder een goed muziekje kan je niet werken. Van ontdekkingen (Eureka! Dankjewel, Spotify!) en dwaalsporen en nog een pagina.

Die tijd van eigenlijk zeeën van tijd.
Om te verprutsen.
Vakkundig.
Statistisch significant.
Krijg ik nu een 10?