Peter & de Wijze Wijven

Boem. Baf. Bonk. Trippel trippel trippel. Een klein neusje tussen de deur, gevolgd door een guitig gezichtje. Stilzwijgend, met nog wat voorzichtige verlegenheid, maar ook onmiskenbare vastberadenheid staart de vijfjarige portier ons aan. Ze giechelt ondeugend. In één beweging zwier ik haar over mijn schouder en wens haar al kietelend een vrolijk kerstfeest.Want meters mogen dat. "Hebben jullie ook cadeautjes bij?" vist ze tussen twee lachjes door. Met beide voeten op de grond is de grote mand beter zichtbaar, een antwoord op haar vraag. En terwijl de kleine meid de pakjes maar amper naar de boom weet te slepen begroeten wij de rest van de familie. Van kusje hier, kusje daar, 'ja bomma, dat is een nieuwe jurk', 'nee het was niet druk op de baan' en 'zalig pasen' - een kerstklassieker intussen.

Een fiere meter

Al snel word ik meegetroond naar tafel 4. Tafel 4? Ik kijk mijn metekindje niet-begrijpend aan. "Papa heeft een quiz gemaakt, en hier gaan wij straks winnen." Haar zelfverzekerdheid is vertederend. (En een ietsiepietsie verontrustend.) Feestjes zijn nooit saai in onze familie (flitsen voor mijn ogen: vol enthousiasme opgevoerde zelfverzonnen musicals, verkleedpartijtjes in bomma's kleerkast, uit de hand gelopen spelletjes verstoppertje,...). En zijn het niet de kleinkinderen die leven in de brouwerij brengen, dan zijn er altijd bomma en bompa. Hij altijd te vinden voor een grapje (Ik? Ik heb een sprookjeshuwelijk! Ik ben dan ook met een heks getrouwd), zij altijd net dat tikkeltje te naïef (dat kerstconcert van de eerste vier noten van stille nacht op het orgel hoeft nu niet per se nog een keer, bomma). Ik hoed me dan ook voor kerstgequiz, het kan alle kanten uit. Maar goed, het voordeel van de twijfel.

En terwijl metekindje Katelijne vooral werk maakt van het uitdagen van de andere ploegen (wij gaan toch winnen!), proberen papa, mijn tante en ik (Peter & de wijze wijven, voor de slechte verstaander) er het beste van te maken. Met al dat gestoef van ons jongste teamlid hebben we wat te verdedigen. Bomma verkondigt luidkeels bij elke vraag hoe oneerlijk het is dat ze het antwoord niet weet, mijn nichtje valt bijna in zwijm bij een vraag over One Direcetion, en voor bompa mogen alle vragen gerust drie keer gelezen worden, met een megafoon. Het is dolle pret. De gastheer en quizmaster bleek de perfecte familiequiz in elkaar gestoken te hebben. Niet te lang, niet te kort, niet te makkelijk en niet te moeilijk. Vragen voor jong (Hallo, K3?), gokkend (het famillielid met de meeste facebookfans?), doordenkend (iets met paarden in de nacht) en oud (het kookboek van de boerinnenbond?).

Peter en de wijze wijven ft. kerstmenu

Enkele rondes en gangen heerlijk eten later slepen we dan toch de overwinning in de wacht. Het competitiebeest in mij juicht, bomma klaagt dat de vragen te moeilijk waren. Katelijne begint terstond een zegerondje, ik doe vanbinnen een beetje mee. Ik gok zo dat de andere ploegen ons een onuitstaanbare winnaar vinden. Maar van vijfjarigen wordt dat gelukkig aanvaard. En tweeëntwintigjarigen genieten in stilte.

En voor ik het vergeet: vrolijk kerstfeest, lieve lezer!