Bericht aan kotbaas: Doe dat niet meer!
Ik had het - akkoord, niet heel erg briljante - plan opgevat om dat-boek-voor-die-paper vanuit mijn bed te lezen. Lekker warm ingeduffeld, muziekje in de oren, pittenkussentje en tasje thee bij de hand, knoert van 300 pagina's op mijn schoot. Aangenaam. Comfortabel. Huiselijk, haast. Opgepast, echter. Dit zou de indruk kunnen wekken van een tafereel bij valavond. Helaas, geen excuses: het was midden in de dag.
Bij elke omgedraaide pagina schuif ik verder onderuit. Nog voor pagina vijftig verlies ik het indommelend gevecht met dutjes. Enkele midden-in-de-dag-delen sluipen me onopgemerkt voorbij. Onbezorgd dagdromen, dat kan van tijd tot tijd deugd doen. Het gestommel en gebonk krijgt een plaatsje in mijn droom. Het gemorrel van de sleutel in het sleutelgat is minder compatibel. In een slaperige waas komt het wie-wat-waar-besef maar met mondjesmaat.
Tot het plots glashelder wordt. Om god-weet-welke reden staat de kotbaas voor de deur. En ik sliep - slaap nog half - en kan dat feit bovendien niet verbergen. Momentje, roep ik rijkelijk laat naar de deur. Pogingen de slaap uit mijn haar en ogen te wrijven zijn vergeefse moeite. Ik onderneem ze dan ook niet en struikel naar de deur.
Was ik even ervoor geschrokken, dan doet de beste man voor de deur er nog een schepje bovenop. Hij had me allicht niet thuis verwacht, al helemaal niet in deze staat. Brengt iets uit van ik-jij-euh-ik-moest-nee-sorry-ik-kwam-eigenlijk-maar-even-euh-goh-sorry-voor-het-storen-en-nog-wat-onbeduidends. Ik geneer me slechts lichtjes, comfortabel schuilend achter examenexcuses. Hij druipt duidelijk wel gegeneerd af.
Het zal 'm leren.
Slapende studenten wakkermaken... Dat doen zelfs honden niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten