Inschrijven. Hoe moeilijk kan het zijn? Of beter nog, hérinschrijven. Hoe moeilijk kan het zijn. Drie jaar sleet ik intussen op de schoolbanken van de instelling die er nu (laten we eerlijk zijn: alweer) een mission impossible van maakt om ingeschreven te geraken. De uitdaging werd jaar na jaar groter. Vrijstellingen aanvragen in jaar één bleek een heuse queeste. De juiste vakkensamenstelling in jaar twee ging gepaard met een puzzel en zoektocht waar ik uren aan sleet. Maar sinds jaar drie en de digitalisering (hoera!) van de inschrijvingen ging het van kwaad naar erger. Het genie dat Sisa (het nieuwe studenteninformatiesysteem. Driewerf Hoera, alvast) bedacht moet studenten allicht haten. Gebruiksvriendelijkheid is dan ook iets waar het platform weinig kaas van gegeten heeft. Net als luciditeit of zelfs maar enige logica. Maar goed, dat wil ik allemaal nog steken op mijn gebrek aan inzicht in het gedrocht.
Mijn frustratie van de dag gaat eerder uit naar het studentensecretariaat. Nooit geweten dat mijn school zoveel kastjes en muren had om heen gestuurd te worden. Zodra ik in het kluwen van personeelsleden de juiste personen voor de oplossing van mijn probleem vond, bleek de desbetreffende personen 'te druk bezig', 'met vakantie' of 'niet de juiste persoon voor dit of dat, probeer het eens bij hem of haar'. Zodoende: drie weken gingen al voorbij sinds mijn eerste pogingen ook dit jaar het studentenstatuut te verwerven. Mailtjes vlogen over en weer, de deur van het secretariaat werd platgelopen. Et alors? Tegenstrijdigheid, onduidelijkheid en weinig verdergeholpenheid in the pocket. Geloof me, lieve universiteit, het mag stilletjes aan gedaan zijn. Er zijn vakken waar ik minder tijd en moeite in moest steken dan deze inschrijving... Daarom dit eenvoudig verzoek: Schrijf. Me. Gewoon. In. En snel een beetje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten