Ik verzon een woord! Oké, nee, ik moet S. ook wat krediet geven. En een toevallige lapsus linguae verdient allicht ook wat eer. Zodus: wij verzonnen een woord. Nu al verkozen tot woord van het najaar (In de jury? Mezelf). En wat mag dat woord zijn, hoor ik u vragen? Het ging ongeveer zo: ik wilde wat zeggen, allicht iets elegants en intelligents. Wat er uit mijn mond kwam was heel inteligant. En zo werd mijn intelegantie geboren.
Een kleine suggestie alvast voor de volgende editie van de dikke Van Dale: in·te·le·
gan·tie (de; v). Het bedenken van een betekenis laat ik over aan intelegante lexicografen. Al voel ik me sinds de uitvinding zelf ook behoorlijk intelegant. Je eigen woord bedenken is ook best intelegant, natuurlijk. En als Van Dale niet bijt, dan kan intelegantie alvast in het Lexicon van Lotte's woorden. Binnenkort in de boekhandel, allicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten