Meer moest 't niet zijn

Het was nog eens een van die avonden. De zon had me heel blij gemaakt. Rood ook, maar ik nam het voor lief. De lichte gloed die van me straalde maakte de avond alleen idealer. ’t Was warm, voor het eerst. Niet alleen om en bij mijn wangen. Zelfs de bries in mijn rokje, de zucht in m’n haar was zacht. ’t Was gezellig, lang geleden. Ik was er niet zo vaak. Dat lag aan mij, wist ik wel. Bij prioriteiten stellen lijkt kiezen toch altijd een klein beetje verliezen, al was er zoveel te winnen. Toch besefte ik pas babbels later hoe ik het had gemist. ’t Was gelukkig nog vertrouwd, heerlijk – daar was ik soms bang voor, onzeker. ’t Was terrasserig, zoals dat hoort bij die eerste klim van de thermometer. Het soort met geroezemoes van zonneblij op de achtergrond en midnightsnackwaardige frietjesgeur. ’t Was zondag en ’t werd laat. En meer moest ’t niet zijn