En toen had ik plots honderd blogjes geschreven. Honderd! En merkte ik het niet eens op. Dat wat ik onlangs schreef over achter de feiten aan huppelen blijkt alweer waar. Zelfkennis, 't begin van alle wijsheid, toch? (en wat ben ik graag 't begin van wijs)
Dit blogje was vast krachtiger geweest moest 't ook echt het honderdste geweest zijn. Jammer. Kan mee op 't lijstje van gemiste kansen. 't Lijstje zonde-van-de-tijd. Of wacht, toch liever op het lijstje trotserigheden (al is dat geen woord). Of op het lijstje nooit-gedacht-toen-ik-eraan-begon (nog minder een woord). Ik schreef zo'n 100-en-een-beetje keren wat in me op kwam. Wat ik even kwijt moest. Wat me bezighield. Werd 100-en-een-beetje keren weer wat blijer als ik schreef. Vond publiceren 100-en-een-beetje keren even spannend. Maar ik deed het toch maar weer. Meer dan 100 keer.
En daar ben ik best trots op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten