Velodrama

Dan stond je op tijd op.
Dan dook je nog even in het zwembad om de beloofde hittegolfdag toch minstens fris te beginnen.
Dan vertrok je vol goede moed, stalen ros in de hand, zonnebril op de neus, muziek in de oren.
Dan hield je rekening met je dagelijkse passage langs Pukkelpop (halfdove mensen op het fietspad -> bel nutteloos -> onmogelijk tempo te houden -> vroeger vertrekken)
Dan vond je je vroege vertrek al niet erg (net ontwaakte Pukkelpopwei = entertainment!)
En dan, dan geeft je fiets het op. Zo ter hoogte van de beginnende PPdrukte.

Dan probeerde je nog zielig te kijken (niemand schoot te hulp)
Dan deed je zelf maar enkele weinig succesvolle pogingen het nutteloze stuk ijzer weer tot leven te wekken.
Dan realiseerde je je dat de tikklok op het werk vast niet gevoelig zou zijn voor excuses als 'mijn fiets was kapot' - in dezelfde categorie: 'Mijn hond heeft mijn huiswerk opgegeten'.
Dan realiseerde je je niet veel later dat je geen gsmloos middelbaar scholiertje meer bent (al doet de zo bekende ochtendlijke reisweg dat toch vermoeden)
Dan koos je maar voor hulplijn 1: Papaaaaaa!
Dan negeerde je de geërgerde toon van papalief aan de telefoon.
Dan wachtte je braaf (en lichtjes aangestaard door Pukkelpopstraatafzetters - Help. Mij. Dan.) op de evacuatie van je oud ijzer
Dan keek je om de minuut op de klok (tiktaktiktak - tikklokalarm!)
Dan zag je redder papa al van ver in de frustrerende file.

Dan deed je verschillende beschamende pogingen je fiets in de (toegegeven: veel te kleine auto) te puzzelen. Vaderlief wende rugpijn voor en keek geamuseerd toe.
Dan vervloekte je je ruimtelijk inzicht.
Dan moest je je verlies toegeven en je (de-naam-niet-waardige) fiets achterlaten in het Pukkelpopgedruis.
Dan sprong je maar snel in de auto in een poging toch niet zoveel te laat aan te komen op het werk.
Dan hoorde je onderweg een pak verwijten aan (nee, papa, ik kan er ook niets aan doen dat mijn fiets stuk is en jij nu te laat op je werk bent!)
Dan maakte je je de hele dag zorgen over A) hoe je thuis zou raken (te voet, daar legde je je bij neer) en B) of je fiets PP overleefd zou hebben.

Dan kreeg je omstreeks het einde van de werkdag een verlossend telefoontje: A) je fiets is gemaakt B) ik zal je op je werk komen halen en afzetten bij je fiets.
Dan denk je zo even: mijn broer is een held!