Fantastisch verleden

Ik was dan de kapitein, en dit was dan ons schip. Het was eigenlijk ook een duikboot. Want je weet, de glijbaan was een geheime gang naar de zeebodem. En het onderste deel van ons schip was dan de slaapkamer. En als we dan sliepen, konden we het raampje sluiten zodat het donker was. Oh en overdag konden we de vissen zien zwemmen. En hiermee (houdt willekeurig stuk buitenspeelgoed omhoog) konden we dan onder water ademen. En als we dan aan deze (onzichtbare) hendel draaiden, konden we door het (onbestaande, maar daarom niet minder aanwezige) deurtje naar buiten zwemmen. En het gras was dan ons eten, want dat lustten we erg graag. En ik ging dan het eten zoeken en klaarmaken (loopt met emmertje door de tuin en plukt gras). En jij bleef dan op de uitkijk staan, want als we aan land gingen moesten we wel samen gaan. En de wip was dan een gezonken boot, en de kersenboom een eiland. Hé ga jij niet even mee, ik denk dat ik daar een speciale vis zie, dat kan misschien ons huisdier worden. En ik kon dan heel goed zwemmen (en jij eigenlijk ook wel). 

Of nee, laten we een trein bouwen. Jij was dan de machinist, en ik ging dan met mijn kinderen op vakantie met de trein. En dan kregen we ijsjes in de trein - wacht, ik vraag aan moeke of we een ijsje krijgen. Oh en ik moet mijn poppen nog gaan klaarmaken, die kunnen zo niet mee op stap. Weet je wat, bouw jij de trein al? Ik moet nog flesjes met pap maken en kleertjes uitzoeken voor onderweg. Of nee, ik zal wel helpen, ik weet hoe een trein eruit moet zien. En dan was de zandbak de zee. Want natuurlijk ging de trein naar zee. Zou vake het erg vinden als we het hout gebruiken voor de trein? Waarschijnlijk niet. En we ruimen wel op, toch? En jouw tractor kon dan naast de trein rijden. Maar dan moest mijn buggy wel nog in jouw laadbak, want die paste niet meer in de wagon. Jij was anders de papa van mijn pop, is dat goed? En kaatje kon dan op de kinderen letten. En de bolderkar was dan ook een wagon van de trein he. Kom, vertrekken! En dan van hakke hakke tuut tuut, weg zijn wij…

En ik was dan zo'n jaar of acht. Vol fantasie en enthousiasme. Of was ik nu zo’n jaar of eenentwintig. Vol goede herinnering aan de fantastisch verleden tijd?