Wist ze plots zeker nu de nacht
Een gul gordijn van helderheid
Over haar schouders drapeerde
Het dwalen van de dag door
Donkerte verhuld en dreven
Troost in sterren stof geschreven
De maan een luisterend licht
En luidop las ze hem woord na
Zin na bladzijden boeken lang
Verwikkeld in zijn wijsheid
Haar avondmeisje fier flanerend
Opgetogen en verlichtend na
Een lange dag wat rust
 |
| Een Verderkijker. Van Lotte Van Dijck. Zij gaf beelden, ik zocht woorden |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten