Efteldingen

Het was Clara-Leens idee. That is "mijn-supercoole-nichtje-van-elf-dat-ook-een-eigen-blog-bijhoudt"s idee: met de nichtjes en neefje(s) erop uit trekken. Zonder ouderlijk geza(a)g. Naar de Efteling. Omdat het kan. En omdat we een coole familie zijn.

Dus daar reden we in alle vroegte. Roadtripgewijs. De drie kids - netjes aangekleed en eftelingklaar na een eveneens ouderloos logeerpartijtje - op de achterbank, copiloot alias zus Kaat naast me. We waren voorbereid voor de lange trip: een trukendoos met strips-tegen-verveling, koekjes-tegen-honger en water-voor-de-dorst pronkte naast me, aangevuld met parate kennis over spelletjes-voor-onderweg. Niet dat we die nodig hadden. De kids hadden gezorgd voor music-for-the-road. En dat zullen we geweten hebben! Katelijne mocht de eerste cd kiezen - een strikte beurtrol was een must. Het werd K3 - dat kon moeilijk anders na hun optreden op Marktrock dat we de dag ervoor meepikten. Volgenden nog: Samson en Gert (Matthijs' keuze) en Glee (Clara-Leen's helden). Lied na lied werd uit vroege volle borst meegekweeld. 

Na nog meer gekweel, een toeristische rondleiding door de Nederlandse dorpen van Kaat, enige verongelijktheid over de Eftelingwegwijzers bij Katelijne ("Maar ik kan helemaal nog niet lezen" - pruillip) en een minutieuze planning van de attractievolgorde door Matthijs (inclusief raadpleging van het plan) doemden de eerste spookjesachtige torentjes voor ons op: we made it! Toen we aan de ingang ook de drie Arendonkse nichtjes terugvonden die er zo te horen een heel busavontuur op hadden zitten kon onze dolle-pret-dag beginnen. 

En wat een dag werd het! Met mezelf als volleerd Eftelinggids voorop - de aandachtige bloglezer merkte bij ondergetekende vast een zeker zwak voor de Eftelwereld op - werd het onvergetelijk sprookjesachtig! We genoten van droomvlucht, verlegden grenzen in Villa Volta, werden weer kind in de speeltuin van Laaf, dwaalden door het sprookjesbos, werden niet allemaal even nat in de piraña en schaterden het uit in carnaval festival. 

En zelfs voor Eftelgewoontedieren als ik waren er nog eerste keren. Zo verkenden we voor het eerst het avonturendoolhof (spannend!), namen we de Efteltrein en propte ik me met Katelijne in een traptreintje. Met acht open monden op rij genoten we van de nieuwe parkshow Ravelijn, en ook de helden in onszelf werden naar boven gehaald. Dappere ridder Katelijne durfde met haar 1.10m "nog zeker duuuuuuizend keer" in Joris en de draak en was duidelijk beledigd dat ze voor de andere wilde attracties te klein was - "En ik probeer steeds maar te groeien he".

En intussen straalde het zonnetje, waren de wachtrijen niet te lang en de suikerspinnen heel erg roze. De Efteling op z'n fijnst. Met het fijnste gezelschap, het fijnste plezier en het fijnste gegrap. Vlak voor zonsondergang pikten we nog een stukje van de fonteinenshow Aquanura mee. Het teken dat onze trip er écht bijna op zat. En hoewel de mondjes anders beweerden, de oogjes vertelden dat de kids best moe waren. Nummer één was in dromenland nog voor we de autostrade opreden (al beweerde hij bij aankomst stellig dat hij niet - niet! - geslapen had), nummer twee volgende al snel. En nummer drie? Initiatiefneemster van dienst en held van de dag? Die werd dankbaar als kussen gebruikt. Het leven van grote zus kan moeilijk zijn.

Het leven van het oudste nichtje trouwens ook: dood en dood op was ik na een dagje op schok met de bende. Maar aan de enthousiaste verhalen die met de laatste restjes energie aan mama en papa verteld werden bij thuiskomst kunnen we alvast opmaken: hier breien we een vervolg aan. Want: wij willen meer nichtjes-en-neefjes-pret!